.png)
Είτε σου αρέσει η country, είτε όχι ο Kris ήταν από τους καλούς...
Δεν είμαι οπαδός της μουσικής country. Είναι αλήθεια αυτό. Και έτσι οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες πάνω στο είδος. Τόσο λίγες που - έχοντας την ελάχιστη αυτογνωσία - θα αποφύγω να κρίνω έναν καλλιτέχνη, που από τους γνώστες του είδους, θεωρείται απλά εξαιρετικός.
Για αυτό μιλώντας για τον Kris Kristofferson, που μας άφησε στις 28.9.2024 θα περιοριστώ σε αυτά που ξέρω.
Πρώτα πρώτα τον γνώρισα ως ηθοποιό στο "Convoy" του Sam Peckinpah(1978), παρέα με την Ali MacGraw.
Αν και αγαπώ τον Peckinpah("Άγρια Συμμορία","Σιδηρούς Σταυρός", "Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία" κα) το "Convoy" είναι η ταινία του που αγάπησα λιγότερο, παρά το γεγονός ότι υπήρξε η πιο μεγάλη εμπορική του επιτυχία.
Είναι φυσικά αρκετά οξύμωρο να μιλάμε εν έτει 2024 για την "λιγότερο καλή" ταινία του Πέκινπα, όταν γύρω μας επικρατεί πνευματική κατάντια, αλλά αν είναι να πούμε την άποψή μας, ας την πούμε τουλάχιστον όπως βγαίνει, αβίαστα. Και σε αυτή την ταινία ο Πέκινπα βρήκε στο πρόσωπο του Κριστόφερσον τον λαϊκό αντι-ήρωα χαρακτήρα, που τόσο του άρεσε να πρωταγωνιστεί στις ταινίες του: Έναν ωραίο περιθωριακό μάγκα με το δικό του στιλ και τον δικό του κώδικα. Τον τύπο που θα έτρωγες μία μικρή φρίκη αν έβγαινε με την αδελφή σου, αλλά θα γούσταρες να πίνετε μπύρες παρέα κάπου.
Θα έβλεπα αργότερα πολλές από τις ταινίες του Κριστόφερσον και τους ρόλους που επέλεγε: Cowboys και έκπτωτους Rock Stars επί το πλείστον - Πράγματα που ουσιαστικά ήταν και τα δύο ο ίδιος. Θα έβλεπα και το "A star is Born"(1976) που το είδαμε σε ριμέικ με τον Bradley Cooper και την Lady Gaga το 2018. Και τα δύο κέρδισαν Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού και εδώ - συγχωρέστε με - προτιμώ την Barbra Streisand από την (πολύ καλή) Lady Gaga.
Θα τον έβλεπα χρόνια μετά και στο Blade να κάνει τον κουτσό Abraham Whistler, τον badass μέντορα του πρωταγωνιστή.
Θα έλεγες τον Kris Kristofferson καλό ηθοποιό με τόσο περιορισμένο ρεπερτόριο; Ίσως όχι. Θα τον έλεγες όμως τίμιο ηθοποιό. Έπαιζε τον εαυτό του, το ήξερε και ο ίδιος. Αλλά ο εαυτός του μας άρεσε. Και ίσως τελικά αυτό το στοιχείο να είναι πιο σημαντικό κάποιες φορές, από το να βλέπεις στο πανί κάποιον που δεν σου αρέσει (ως τύπος), αλλά υποδύεται επιτυχώς κάποιον άλλον που σου αρέσει. Είναι η γνησιότητα ενάντια στην υποκριτική.
Και σαν τραγουδιστής;
Είπα πρωτύτερα πως δεν έχω αξιόπιστη άποψη. Δεν είναι το είδος μου.
Αλλά τον Kris τον γνώρισα έφηβος ακούγοντας το "Me and Bobby McGee" από την συγκλονιστική Janis Joplin. Πολύ πριν το ακούσω από τον ίδιο(που το έγραψε) ή από τον Roger Miller που το ερμήνευσε πρώτος. Εξάλλου τότε δεν είχαμε Google και Youtube. Ακούγαμε το βινύλιο και φτιάχναμε την ιστορία μόνοι μας, όπως την θέλαμε. Αλλά ήταν η δική μας ιστορία. Φτιαγμένη με κόπο σε μία εποχή που η γνώση ήταν στιβαγμένη σε χαρτιά και έπρεπε να κοπιάσεις για να την βρεις. Και για αυτό είχε ψυχή.
Αυτό ήταν εξάλλου και ο Kris Kristofferson σαν καλλιτέχνης: Ένας άνθρωπος μίας άλλης εποχής με το έργο του να αποτελεί απευθείας προέκταση της ψυχής του.
Comments